حلقه‌های زحل به مرور زمان ناپدید خواهند شد
تاریخ انتشار: ۵ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۳۵۶۶۸
زحل بیشتر به دلیل حلقه‌های اطرافش شناخته می‌شود و شاید تصور این سیاره بدون حلقه‌هایش کمی عجیب به نظر برسد. دانشمندان معتقد هستند که ظاهر نمادین و امروزی این سیاره در چند صد میلیون سال گذشته شکل گرفته است. اکنون در سه مطالعه که روی حلقه‌های سیاره زحل انجام شده، دانشمندان ادعا کرده‌اند که این حلقه‌ها ممکن است در یک بازه زمانی مشابه ناپدید شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پارمیس
دانشمندان در مطالعات خود میزان «خالص بودن» حلقه‌ها را بررسی کرده‌اند تا مشخص کنند زباله‌های جدید تا چه اندازه سریع به آنها اضافه می‌شوند و در طول زمان چه تأثیری روی حلقه‌ها خواهند داشت. سپس آنها با کنار هم قرار دادن تمام این داده‌ها، مشخص کردند که حلقه‌های سیاره زحل تا چه اندازه عمر خواهند کرد.
دلایل ناپدید شدن حلقه‌های زحل
به گفته دانشمندان، حلقه‌های سیاره زحل برای بیش از چند صد میلیون سال در معرض آلودگی قرار نگرفته‌اند که در مقایسه با سن این سیاره (۴.۶ میلیارد سال) عدد بسیار کوچک‌تر است. اتفاق نظر دانشمندان در مطالعات، این است که برخورد دائمی سنگ‌های فضایی با این حلقه‌های یخی، آنها را در طول زمان فرسوده می‌کند و در طول چند میلیون سال آینده، زباله‌ها ممکن است حلقه‌ها را نابود کنند.
همچنین این احتمال وجود دارد که حلقه‌های سیاره زحل مانند نمونه‌های موجود در نپتون و اورانوس، به مرور زمان سبک‌تر شوند و مشاهده آنها سخت‌تر شود.
هر سه مطالعه جدید که توسط مجله‌های Science Advances و Icarus منتشر شده‌اند، براساس داده‌های به‌دست آمده توسط مأموریت کاسینی ناسا شکل گرفته‌اند. این مأموریت که به‌طور مشترک توسط ناسا و آژانس فضایی اروپا انجام شده، برای کاوش سیاره زحل و قمر‌های آن طراحی شده بود. داده‌های کاسینی نشان می‌دهد که حلقه‌ها در هر ثانیه چندین تن جرم خود را از دست می‌دهند، به این معنی که از نظر نجومی، زمان زیادی برای آنها باقی نمانده است. محققان تخمین می‌زنند که این حلقه‌ها حداکثر حدود چند صد میلیون سال دیگر باقی خواهند ماند.
به گفته دانشمندان، خود حلقه‌ها تقریباً به‌طور کامل یخ خالص هستند و کمتر از چند درصد جرم آنها از «آلودگی» غیر یخی (مانند قطعات سیارکی و ریزشهاب‌سنگ‌ها) تشکیل شده است. همچنین محاسبه تعداد دفعات برخورد اجسام با حلقه‌های زحل یک راه کلیدی برای پی بردن به قدمت آنها بوده است، زیرا برخی دانشمندان استدلال کرده‌اند که حلقه‌ها همیشه در اطراف سیاره وجود داشته‌اند.
منبع: scitechdaily
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوریمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: سنگ های فضایی زحل حلقه های سیاره زحل میلیون سال حلقه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۳۵۶۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رصد عنکبوت در سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، مدارگرد مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا، عکس جدیدی را از ویژگی‌های کوچک و تاریک سیاره سرخ ثبت کرده که به عنکبوت شباهت دارند.
بررسی‌های صورت گرفته از تصاویر مذکور، این ویژگی‌ها را مانند گروهی عنکبوت نشان می‌دهد که در منطقه‌ای از مریخ موسوم به اینکا سیتی (Inca City) واقع در نزدیکی قطب جنوب سیاره سرخ در حال حرکت هستند و اگرچه در روز زمین بارش‌های مداوم شکوفا شدن گل‌ها را در پی داشته اما، در سیاره سرخ شاهد لشگر عنکبوت‌ها هستیم.
این ویژگی‌های کوچک و تاریک از میان شکاف‌های سطح مریخ جوانه می‌زنند. دانشمندان می‌گویند، این پدیده زمانی ظاهر می‌شود که نور خورشید بهاری بر لایه‌های دی اکسید کربن که در زمستان تاریک مریخ رسوب کرده‌اند، می‌تابد.
براساس بیانیه آژانس فضایی اروپا، یخ دی‌اکسید کربن به نوبه خود در لایه زیرین سطح مریخ به گاز تبدیل می‌شود و درنهایت تجمع حاصل از آن به شکل یخ ضخیم درمی‌آید.
گاز آزادشده، غبار تیره را از زمین زیرین خود به سمت بالا می‌برد و در نهایت گرد و غبار را وادار می‌کند تا پیش از نشستن روی سطح، مانند آب فوران‌کرده از یک آبفشان، از لایه‌های بالایی یخ پرتاب شود. این امر، ساختارهای ترک‌خورده و عنکبوت‌مانند را در اندازه ۴۵ متر تا یک کیلومتر ایجاد می‌کند.
منطقه موسوم به اینکا که به طور رسمی با نام «آنگوستوس لابیرینتوس» (Angustus Labyrinthus) شناخته می‌شود، شبکه‌ای خطی و تقریباً هندسی از برآمدگی‌ها مانند آنچه که روی زمین است را به نمایش می‌گذارد و بخشی از یک ویژگی دایره‌ای به عرض تقریبی ۵۳ مایل (۸۶ کیلومتر) است.
مقامات سازمان فضایی اروپا در بیانیه‌ای گفتند: ما هنوز دقیقاً مطمئن نیستیم که منطقه اینکا چگونه شکل گرفته، ممکن است تپه‌های شنی در طول زمان به سنگ تبدیل شده باشند. شاید موادی مانند ماگما یا ماسه از میان صفحات شکسته سنگ مریخ به بیرون نفوذ کرده و این منطقه شکل گرفته است.
جدیدترین تصاویر از این منطقه توسط دوربین استریو با وضوح بالا مدارگرد مارس‌اکسپرس در ۲۷ ماه فوریه حدود دوماه پیش هنگام فصل پاییز مریخ ثبت شده است.
انتهای پیام/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور